Son yıllarda çoğumuz yoğun tempoda çalışıyoruz, birçok işimizi koştura koştura, telaşla
yapıyoruz. Yorgunuz. Kafamızda hep planlar, sorumluluklar, aksiyonlar… Kendi işimizi
kurma, bir sahil kasabasına yerleşme fikri ve nicesi. Yapmak istediklerimiz var ve bunun için
zaman, çaba ve para gerekiyor, bir yandan da hayat standardımız yükseldi ve taviz vermek
istemiyoruz. Önceliklerimiz değişti. Kısacası çelişkilerle dolu bir hayat. İş, eğitim, özel,
sosyal… Hayatlarımız iç içe geçmiş durumda. Duygusal ihtiyaçlarımız bile değişmiş
durumda, bu kadar dolu geçen zamana rağmen içimizde boşluklar çok daha fazla. Kalabalık
içindeyiz ancak yalnız hissediyoruz. Her konuda ulaştığımız / ulaşabileceğimiz şeyler çok
ancak ters orantı da daha mutsuzuz. Doymuyoruz ve devamlı mutluluğu sorguluyoruz.
Bütün bunları düşününce sizce de fazlasıyla garip değil mi?
Zamanı mı kontrol edemiyoruz yoksa kendimizi, kendi enerjimizi mi?
Günümüz koşullarında artık zaman yönetimi etkisini kaybetti. Yapılan araştırmaların da
desteklediği, etkili olan kendi enerjimizi doğru yönetebilmek.
Enerji deyince aklımıza hemen ruhani konular gelmesin :) Beslendiğimiz temel kısımlar:
fiziksel kısmımız yani vücudumuz, duygularımız ve düşüncelerimiz. Hepsi birbirleriyle
etkileşim halinde, birindeki olumlu ya da olumsuz değişim diğerini de etkiliyor.
Yeterli uyuyor muyuz, sağlıklı besleniyor muyuz, egzersizi hayatımıza dahil edebildik mi?
Ne istediğimizi biliyor muyuz, potansiyelimizin farkında mıyız, kendimizin farkında mıyız?
Çevremizi tanıyor muyuz, olumlu düşünebiliyor muyuz, kaygılarımız ve korkularımız neler?
İyisiyle kötüsüyle kendimize ne kadar dürüstüz?
İlişkilerimiz nasıl, sağlıklı iletişim kurabiliyor muyuz, duygularımızı tanımlayıp ifade edebiliyor
muyuz? Ne kadar benciliz ya da acımasızız?
Neye ihtiyacımız var, tam olarak ne istiyoruz ve bunlar hangi koşullarda mümkün olabilir?
Bir şeylerin değişmesi için mevcut durumun farkına varıp kabul ederek gitmek istediğimiz
yere gidebiliriz. Anlatın, yazın, çizin yeter ki durumu fark edin. Sonrası ilerlemek ya da
bulunduğumuz yeri korumak, kendimize kalmış.
Unutmayın küçük görünen adımlarla da büyük değişimler ortaya çıkarabilir, hayatımıza
dokunabiliriz.
Şimdi yüzleşme zamanı! Ne görüyorsunuz?
Uzm. Psikolog Sevinç Özcan
Comentários